Baixa, letterlijk vertaald als 'laag', ligt in de golf tussen de twee belangrijkste heuvels van de stad en is het centrale zaken- en winkelgebied van de hoofdstad. De aardbeving van 1755 en de daaropvolgende wederopbouw door de toenmalige premier de Marques de Pombal zijn verantwoordelijk voor de ordelijke inrichting van dit gebied, formeel bekend als de Baixa Pombalina. Hier verbindt een raster van rechte straten met neoklassieke gebouwen majestueuze pleinen en grote lanen, wat getuigt van het genie van het Pombaline-plan en algemeen wordt beschouwd als een architecturale prestatie van groot belang in Europa in die tijd. Op de begane grond bevindt zich mogelijk een modieuze winkel, een van de legendarische cafés in Lissabon zoals de Nicola of zelfs een van de vele etablissementen die stukken filigraan Portugees goudwerk aanbieden aan de Rua do Ouro of Rua da Prata (Goud- en Zilverstraat, respectievelijk).
Aan de onderkant van het voetgangersgebied en de met boetieks omzoomde Rua Augusta verkopen kunstenaars en ambachtslieden hun waren aan toeristen en een triomfboog leidt naar het uitgestrekte Praça do Comercio aan het water. Dit majestueuze plein met zijn arcaden gebouwen en het imposante ruiterstandbeeld van koning Jose I was ooit de locatie van het Koninklijk Paleis en is nog steeds een adembenemend gezicht, en herbergt ook op nuttige wijze het belangrijkste toeristische informatiepunt van de stad. Mis het 18e-eeuwse Café Martinho da Arcada niet, dat vroeger bezocht werd door dichters als Fernando Pessoa en Almeida Garrett.
Dit is echter slechts een van de vele elegante pleinen (praças) in de omgeving. Bovenaan de Rua da Prata, in de Praça da Figueira, vind je het immens populaire Café Suiça en ook de heerlijke traditionele gebakjes van de Confeitaria Nacional, geopend in het begin van de 19e eeuw en destijds algemeen beschouwd als een van de meest elegante banketbakkers op het continent. Hier is het een bronzen koning Joao I die schrijlings op zijn paard zit en het vaak met duiven beklede middelpunt vormt.
Vlak naast de deur ligt het Rossio-plein, of Praça Dom Pedro IV, het belangrijkste plein van de Baixa. Het dateert uit 1200 en was ooit het toneel van menig martelsessie door de Inquisitie. Veel van de gebouwen zijn op elegante wijze herbouwd in het tijdperk na de aardbeving. Het voormalige Inquisitiepaleis werd vervangen door het Dona Maria II Nationaal Theater, een mooi gebouw met een portiek met zes pilaren en een standbeeld van Gil Vicente, de klassieke Portugese toneelschrijver die aan de basis stond van de Portugese theaterkunst. Het 18e-eeuwse art deco Café Nicola bevindt zich ook in de praça, een van de klassieke trefpunten van de Portugese literatoren van weleer.
Het prachtige Manuelijnse gebouw met zijn kenmerkende hoefijzervormige deuropeningen volgt de weg weg van de rivier en is geen paleis of landhuis, maar een treinstation met treinen naar het sprookjesachtige stadje Sintra. Daarachter ligt het Praça dos Restauradores, genoemd naar degenen die in 1640 vochten om de Portugese overheersing te herstellen en de Spanjaarden te verdrijven. Hun moed wordt geëerd door een torenhoge obelisk en twee beelden die de overwinning en de vrijheid vertegenwoordigen. Hoewel ze overal in de stad te zien zijn, zijn de zwart-witte straatmozaïeken hier bijzonder indrukwekkend. Aan de westkant van het plein begint de beroemde Elevador da Gloria zijn klim naar Bairro Alto, aan de zijkant bevindt zich een fantastisch roze paleis dat ooit de residentie was van de markies van Foz en nu het nationale toerismebureau herbergt en daarachter bevindt zich weer de art deco pracht van de Eden Cinema. Het is nu niet langer een bioscoop, maar een van de weinige overgebleven gebouwen in deze stijl langs de Avenida da Liberdade, die vanaf dit plein uitmondt in de richting van de rotonde Marques de Pombal of Rotunda.
Deze boulevard in de stijl van de Champs-Elysees was buitengewoon breed gebouwd, wat destijds belachelijk leek, maar nu onder druk staat onder het volume van het dagelijkse verkeer, wat nogmaals de vooruitziende blik van het wederopbouwplan van het verwoeste gebied bevestigt. Ondanks de auto's ademt het nog steeds een elegante sfeer met zijn overvloed aan herenhuizen, stijlvolle winkels, beelden en fonteinen. De esplanadas in de open lucht bieden de mogelijkheid voor een kopje koffie of een lunch in de schaduw van bomen.
Vlak bij de Rua do Ouro ligt de mooiste lift van Lissabon, ooit gebouwd om de lage en hoge punten van Baixa en Bairro Alto met elkaar te verbinden, en brengt toeristen nu 45 meter verticaal naar een café en biedt een groot aantal prachtige uitzichten over de stad. Gebouwd in 1902 door een leerling van Gustave Eiffel, wiens invloed duidelijk zichtbaar is, staat dit neogotische bouwwerk bekend als de Elevador de Santa Justa of de Elevador do Carmo, vanwege de Carmo-kerk waarmee het vroeger verbonden was.
De oude gotische kerk van Carmo is een van de opmerkelijke bezienswaardigheden van de wijk Chiado. De skeletstructuur is ongewijzigd gebleven sinds het dak tijdens de aardbeving van 1755 op een grote gemeente instortte. Aan de ene kant bevindt zich nu een archeologisch museum met een bonte verzameling schatten, van koninklijke graven tot gekrompen hoofden en mummies uit de nieuwe wereld. Bij de ingang staat een gravure waarop staat dat getrouwe christenen die de kerk bezoeken in aanmerking komen voor 40 dagen aflaat, het decreet van paus Clemens VII.
Chiado zelf is een relatief kleine maar zeer geavanceerde wijk van de stad. De hoofdstraat, Rua Garrett, loopt omhoog van de Baixa naar Bairro Alto en is al eeuwenlang de thuisbasis van prestigieuze winkels. Klassieke cafés en winkels met een elegante voorkant vermengen zich met theaters, kunstgalerijen en boetieks met namen als de mondiale Hermes en Cartier en de meer zelfgekweekte Ana Salazar, waarschijnlijk de populairste modeontwerpster van Portugal. Het Brasileira Café op de top van de heuvel werd geopend aan het begin van de 20e eeuw en trok altijd een intellectuele klantenkring, bijvoorbeeld de dichter Fernando Pessoa wiens bronzen beeld nog steeds op een van de buitentafels staat. Aan de onderkant van de straat ligt de Armazens de Chiado, liefdevol gerestaureerd na een brand in 1988. Het is een bijou maar charmant winkelcentrum, en eromheen staan veel grote kledingmerken.
